ආදරය අන්ධයි ලු. ඒ නිසාම අපි අපේ ආදරයට හුඟාක් ම ආදරය කරනවා. අපි අපේ ජීවිතය කර ගන්නවා.
ප්‍රියයන් ගෙන් වෙන්වීම දුකක්ලු
ආදරේ කරන වෙලාවට ඕක මතක් වෙනවැයි.. ඒක දැනෙන්නෙ
අපේ ආදරය අපිව දාලා ගිය දවසට (මේ ලෝකෙන්ම වුනත් ..). ඒක අනිවාර්යයෙන්ම සිදුවෙන ලෝක සතයතාවයක්. ඒ නිසා සැමදා අපිට අන්ධව ජීවත් වෙන්න බෑ. ඇත්තට මූණ දෙන්න වෙන දවසක් කවදාක හෝ එයි.
අපි එදාටම ඇස්අරිමුද?
එහෙම නැත්නම් දැන්ම නැඟිටලා ප්‍රියයන් ගෙන් වෙන්වීම දුකකට කවදාක හෝ මුහුණ දෙන්නත් සූදානම් වෙමුද ?
